Je vertrekt op “Route de Hockai” naar links, richting grote baan. Deze steek je over en je gaat de straat aan de overkant in. Je wandelt nu door de Avenue Joseph Jongen. Deze Joseph Jongen heeft hier wat verderop aan de rechterkant van de weg zijn eigen monumentje. Hij was een componist, geboren in Luik in 1873 en werd reeds op 7-jarige leeftijd toegelaten tot het Luikse conservatorium. Hij componeerde zijn eerste werk toen hij 13 was en produceerde sindsdien 241 werken (waarvan hij er echter verschillende zelf vernietigde) voor cello, piano en harp, maar vooral voor orgel. Hij werd uiteindelijk directeur van het Koninklijk Conservatorium in Brussel en overleed 14 jaar na zijn pensioen in Sart-Lez-Spa (in 1953). Zijn Symphonie Concertante uit 1926 hoort bij de beroemdste composities voor orgel en orkest, sinds het in 2008 (!) gecreërd werd op het grootste pijporgel ter wereld: het Wanamaker-orgel te Philadelphia. In 2018 nog bracht één van zijn liederen een Belgische kandidate voor de Elisabethwedstrijd tot in de finale.

 

Bij het eerste kruispunt ga je naar rechts en zo kom je uit op de grote baan. Steek voorzichtig over en ga over de verharde berm een klein eindje naar rechts, tot bij het bospad met de barreel, waar je ingaat. Volg deze veldweg tot bij een splitsing, waar je het linkerpad kiest en dan door tot op een kruispunt. Hier passeert de Ravel, herkenbaar aan de verkeersborden met een ruiter, voetganger en fietser erop. De Ravel (Réseau Autonome des Voies Lentes) is een netwerk van buiten gebruik gestelde spoorlijnen, die nu dienst doen als wandel- en fietspaden.

 

Steek het kruispunt gewoon recht over en wandel naar beneden over het rotsige bospad, richting Hoëgne. Je komt uit op een dwarsweg, waar je naar rechts gaat, steeds verder naar beneden. Zo kom je bij uiteindelijk bij de Hoëgne uit, bij de “Pont des Bénévoles”, zo genoemd als eerbetoon aan de vrijwilligers die het wandelpad in stand houden.  De Hoëgne ontspringt in de buurt van Mont Rigi op een hoogte van 660 m en heet daar nog Polleur. Een vijftal km verderop vloeit ze samen met de Herbofaye, die ontspringt bij Baraque Michel. Vanaf hier krijgt ze de naam Hoëgne en stroomt ze nog 25 km verder, tot haar monding in de Vesder.

​

Steek het bruggetje over en volg de rivier een eindje stroomopwaarts langs het wondermooie wandelpad naast de rivier, over de knuppelpaadjes, de rotsen en de boomwortels. Je steekt via de “Pont de la Grosse Roche” de Hoëgne nog eens over.

 

Er volgt nog een bruggetje dat je over moet en meteen voorbij de trap, zoek je een klein slingerpaadje dat naar boven loopt en uitkomt bij een schuilhutje, het “belvédère”. Dit is een smalle, steile en gevaarlijke klim, dus houd je kinderen in de gaten!

 

Met je rug naar het prieel ga je naar rechts en waar het bospad uitkomt op een soort rode gravelweg, houd je ook rechts aan. Zo kom je terecht op een asfaltbaantje en je gaat opnieuw rechtsaf.

 

Deze weg komt uit op de  “Vecquée”, een heel oude weg, die hier links steil omhoog loopt en rechts naar beneden. In de Middeleeuwen waren het de prins-bisschoppen van Luik, die deze weg namen om de abdijen van Malmédy en Stavelot te gaan bezoeken. Vandaar de naam “la Vecquée” (cfr. “évêque”: bisschop, dus “weg van de bisschop”).

 

Ga rechtsaf om de “Pont de Centenaire” over de Hoëgne te bereiken en over te steken.

 

Nu is het even op de tanden bijten: je moet via het asfaltbaantje steil omhoog tot bij het bruggetje. Blijf steeds gewoon de baan volgen, tot aan een linkse bocht, bij het vakantiehuis “Villa Sérénité”. Hier ga je nog steeds rechtdoor, de veldweg in. Deze komt uit in onze straat.

 

Rechtsaf nu en zo wandel je opnieuw tot bij “Relais des Fagnes”. (Als de veldweg niet begaanbaar is, volg je gewoon het baantje, dit komt ook in onze straat uit.)